Μικροι νονοι

Είμαστε λαός διεφθαρμένος ! Και όταν λέμε διεφθαρμένος, δεν εννοώ λίγο διεφθαρμένος. Εννοώ βαθιά διεφθαρμένος, με ρίζες βαθιές σαν του πλάτανου. Η διαφθορά μας είναι τόσο μεγάλη που θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε χωρίς υπερβολή οτι είμαστε μόνο διεφθαρμένοι.
Έχοντας καταβολές που σχετίζονται με το μπαξίσι, το ρουσφέτι και τη ρεμούλα, βιώνουμε μια παρακμιακή σχέση με τη διαφθορά, χωρίς καθόλου να θέλουμε να απομακρυνθούμε από αυτή. Δεν είναι ούτε καν σχέση μίσους-πάθους. Μάλλον βολέματος-συμφέροντος.
Μήπως υπερβάλλουμε λίγο ; Μήπως τελικά δεν κάνουμε τίποτα διαφορετικό από ό,τι γίνεται παντού ; Μήπως είμαστε απλά άνθρωποι και σφάλματα κάνουμε ; Μήπως φταίνε οι Τούρκοι ; Μήπως φταίνε οι πολιτικοί ;
Χα, σκεφτείτε το λίγο : πρώτα-πρώτα, από μικροί μαθαίνουμε να είμαστε διεφθαρμένοι. Κλέβουμε στο διαγώνισμα, περνάμε απέναντι με κόκκινο, κάνουμε τον καλό στη δασκάλα, ψάχνουμε να πάρουμε βαθμό χωρίς διάβασμα, βάζουμε άλλους να κάνουν τη δουλιά για μας, παίρνουμε το παιχνίδι του άλλου.
Μεγαλώνοντας λοιπόν στο γιατρό δίνουμε φακελάκι, στον εφοριακό επίσης, στην αστυνομία πάμε και σβήνουμε την κλήση, στο φανάρι περνάμε με κόκκινο, στην ουρά δεν περιμένουμε αλλά περνάμε μπροστά με τρόπο, στην αναζήτηση δουλιάς βάζουμε μέσο, σε κάθε "υπόθεσή" μας βάζουμε μέσο, σε κάθε περίπτωση ψάχνουμε "γνωστό", πάμε στα γραφεία πολιτικών ζητώντας ρουσφέτια, κυνηγάμε να μπούμε στο δημόσιο για να καθόμαστε, πατάμε επί πτωμάτων για να κάνουμε τη δουλιά μας. Παίρνουμε τη θέση παρκαρίσματος του άλλου, τη γυναίκα του άλλου, τη ζωή του άλλου. Πουλάμε με κέρδη 500% και τον δουλεύουμε οτι το αγοράζει με έκπτωση. Του λέμε οτι είναι φρέσκο και μόλις σβήσαμε τα κεριά γενεθλίων. Βάζουμε να σκοτώσουν τον ανταγωνιστή μας, ή στην καλύτερη να του κάνουν ζημιά. Κάνουμε κουμπαριές συμφέροντος, κάνουμε παρέες συμφέροντος και το θεωρούμε και σωστό. Κοροϊδεύουμε την Ε.Ε. και παίρνουμε την επιδότηση για να αγοράσουμε καινούριο τζιπ. Δίνουμε και παίρνουμε μίζες, παντού και πάντα, θεωρώντας τες υγιή οικονομική συναλλαγή!
Κάνουμε ό,τι θα έκανε ένας "νονός" της μαφίας, για να επιτύχει το σκοπό του. Είμαστε όλοι μικροί "νονοί". Δεν είναι η Ελλάδα εδώ, είναι η Σικελία.
Επιπλέον επικροτούμε τη διεφθαρμένη συμπεριφορά, χειροκροτώντας στάσεις εμφανώς αποκλίνουσες, θεωρώντας μαγκιά πράγματα αξιόποινα. Μάγκας ο Ρωχάμης που το έσκαγε, μάγκας και ο Παλαιοκώστας, μάγκας ο Κοσκωτάς, μάγκας ο Κούγιας που αποφυλακίζει όλους του εμπόρους ναρκωτικών, μάγκας ο αστυνομικός που τα έπαιρνε (αφού του τα έδιναν;) μάγκας ο δικαστής που λαδωνόταν, μάγκας ο μεγαλογιατρός που κονομάει πουλώντας αέρα, μάγκας ο συνδικαλιστής που αράζει και πληρώνεται γι'αυτό, μάγκας ο δημόσιος υπάλληλος που ταλαιπωριέται να πηγαινοέρχεται αντί να κάθεται στο σπίτι του και να παίρνει το μισθό του, μάγκας αφού βρήκε τρόπο και μπήκε στο δημόσιο. Μαγκάκι και το μοντέλο που έμεινε 48 κιλά από την κόκα, μάγκας και ο Καρβέλας που δουλεύει αφελείς, τους εκμεταλλεύεται και πλουτίζει, μάγκας και ο σάχλας που κρύβει την πνευματική του γύμνια πίσω από τόνους make up και βγαίνει και παρουσιάζει εκπομπή χωρίς να έχει να πεί τίποτα, μάγκισσα και η τάδε, που εν μία νυκτί βρέθηκε στο γυαλί, με ξανθό μαλλί και γραφικές καμπύλες, μάγκας ο παπα-Τσάκαλος, μάγκας ο Καρατζαφέρης, μάγκας και ο Καραμανλής, μάγκισσα και η Νατάσα (η ταχύτερη εκπαίδευση και ανέλιξη στα ιατρικά χρονικά!), μάγκας και ο υπουργός χωρίς πτυχίο, μάγκας και ο ατάλαντος τραγουδιάρης, που κατόρθωσε να βγάζει πιο πολλά από το Πρόεδρο της Δημοκρατίας (όχι της Νέας...).
Έχουν εκπέσει τόσο οι αξίες μας, έχει κατέβει τόσο χαμηλά ο πήχυς μας, που βιώνουμε συνεχώς τη βαθύτερη παρακμή μας, τη βιώνουμε όμως ένδοξα και θεωρώντας την ακμή ! Μέσα στην αφέλειά μας υπάρχουν λιγοστές εκλάμψεις αποκάλυψης της αλήθεις, που όμως έχουμε αναπτύξει τη ζηλευτή ικανότητα να τις εξαφανίζουμε ως δια μαγείας. Και συνεχίζουμε την ξέφρενη πορεία μας προς το μαρασμό, μπαίνοντας όλο και πιο βαθιά στο καβούκι μας, χάνοντας κάθε επαφή με αξίες και πρότυπα ευρωπαϊκά που θα έπρεπε να λειτουργούν παραδειγματικά. Ζούμε τον αντικαθρεπτισμό του Χρυσού Αιώνα στα λασπόνερα...